Αυτή η ζωγραφιά είναι ένα προσχέδιο που είχα φτιάξει για ένα παιδικό βιβλίο. Κάποια στιγμή, όμως, αποφάσισα να μην την χρησιμοποιήσω. Πάνω, λοιπόν, που ετοιμαζόμουν να σχεδιάσω κάτι καινούριο και να την καταχωνιάσω σε κάποιον φάκελο, την ξανακοίταξα και τη ρώτησα -ναι, ναι τη ρώτησα, γιατί όχι;-:
«Άραγε εσύ θα βρεις κάποια στιγμή μια άλλη ιστορία να αφηγηθείς;»
Κι έπειτα, μου ήρθε η ιδέα να την κοινοποιήσω στο fb γράφοντας:
«Αυτή η εικόνα ίσως να έχει και μια διαφορετική ιστορία να αφηγηθεί. Άραγε μία μόνο;»
Νομίζω πως αυτό που ήθελα, εκείνη τη στιγμή, ήταν κάποιος να «διαβάσει» τη ζωγραφιά και να μου πει μια ολότελα διαφορετική ιστορία. Φυσικά, λίγο αργότερα ξέχασα την ανάρτηση και καταπιάστηκα με άλλα πράγματα.
Ένα μήνυμα όμως στο fb, μου κέντρισε ξανά την περιέργεια. Ήταν από την κ. Μίνα Ιωαννίδου, δασκάλα στο 2ο δημοτικό σχολείο Αλίμου και συγγραφέα. Ήταν η πρώτη φορά που επικοινωνούσαμε, αν και ήμασταν διαδικτυακές φίλες. Μου ζητούσε την άδεια να χρησιμοποιήσει τη ζωγραφιά στην τάξη της, προκειμένου οι μικροί μαθητές της να «διαβάσουν» την εικόνα και να πουν μια ιστορία.
Εννοείται πως η απάντηση ήταν «ΝΑΙ!!!» Όπως είναι πάντα όταν έχω τη χαρά να συναντώ εκπαιδευτικούς με φαντασία και όρεξη για δημιουργία. Ποσό τυχερά τα παιδάκια όταν έχουν τέτοιους εκπαιδευτικούς.
Έτσι μέσα στην στην επόμενη εβδομάδα έφτασε στα χέρια μου μια ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη ιστορία, μαζί με μερικές χαριτωμένες παιδικές ζωγραφιές. Καθώς τη διάβαζα «έβλεπα» μπροστά μου μια χαρούμενη τάξη γεμάτη έμπνευση, αλλά κι ένα βιβλίο που έπρεπε οπωσδήποτε να εκδοθεί. Άλλωστε εγώ ήμουν που είχα ζητήσει μια ιστορία για τη ζωγραφιά μου κι η επιθυμία μου είχε εκπληρωθεί με τον πιο μαγικό τρόπο.
Χάρη, λοιπόν, σε μια ζωγραφιά που δεν ήθελε να ξεχαστεί, σε μια δασκάλα που πιστεύει στη δύναμη της φαντασίας και σε μια μαμά που στήριξε το όλο εγχείρημα, τα παιδιά δημιούργησαν το δικό τους βιβλίο και καθένα τους πήρε από ένα αντίτυπο. Κι όλα μαζί, με οδηγούς τη Φαντασία και τη Φιλαναγνωσία, έγιναν «Δημιουργοί στο Φι και Φι».
Μα δεν είναι μόνο οι εικόνες που «διαβάζονται» με χίλιους τρόπους. Όπως η κ. Μίνα Ιωαννίδου έγραψε στο εισαγωγικό σημείωμα του βιβλίου της «Σε σκοτεινό θάλαμο», που μου έδωσε την ημέρα που της παρέδωσα τα βιβλία των παιδιών:
«ένα βιβλίο διαβασμένο από χίλιους διαφορετικούς ανθρώπους είναι χίλια διαφορετικά βιβλία».
